هیدروکسی آپاتیت کاربرد فراوانی در پزشکی و دندانپزشکی و از جمله جایگزین سازی، بازسازی و خلق دوباره بافت استخوانی و پوشش دهی کاشتنی های بدن دارد. هیدروکسی آپاتیت نانوبلورین، خواص مکانیکی بالاتر و زیست سازگاری مطلوب تری نسبت به نمونه های میکرومتری در محیط بدن نشان می دهد. هنگامی این خواص بهینه خواهد بود که ذرات نانومتری هیدروکسی آپاتیت از اندازه و شکل یکنواخت و کمترین میزان کلوخه شدن برخوردار باشند.هدف از پژوهش حاضر، تولید هیدروکسی آپاتیت نانوبلورین به روش رسوب دهی زیستی بود. بدین منظور از یک سویه بومی باکتری سراشیا (باکتری سراشیا مارسسنس سویه (PTCC 1187 برای تولید پودر هیدروکسی آپاتیت نانوبلورین استفاده شد. این سویه باکتریایی در شرایط مناسب رشد داده شد. سپس توده زیستی آن جمع آوری و با محلول حاوی گلیسرول 2- فسفات و کلرید کلسیم به عنوان منابع کلسیم و فسفات مخلوط شد. پس از گرمخانه گذاری در دمای 37oC به مدت 14 روز رسوب حاصل جمع آوری شد. پودر تولید شده پس از انجام عملیات تکلیس در دمای 600oC با استفاده از روش های میکروسکوپ الکترونی رویشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، آزمون پراش پرتوی ایکس و آزمون طیف سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه مشخصه یابی و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که پودر هیدروکسی آپاتیت نانوبلورین با بلورینگی مناسب تولید شده است. ارزیابی ها حاکی از آن بود که ذرات پودر تولیدی تک بلور بوده و اندازه ذرات 25 تا 30 nm است. همچنین ذرات از اندازه و شکل یکنواخت تر و میزان کلوخه شدن کمتری نسبت به نمونه های تولید شده به روش های معمول تولید هیدروکسی آپاتیت برخوردارند. به دلیل خواص ویژه پودر تولیدی همچون میزان پایین کلوخه بودن و تک بلور بودن ذرات، از این پودر می توان در ترمیم ضایعات استخوانی، ساخت کاشتنی های مورد استفاده در پزشکی و دندانپزشکی و در رسانش محصولات زیستی در بدن استفاده کرد.

هدف: ارزیابی نتایج و عوارض کار گذاری اولیه پگ تیتانیوم در ایمپلنت حدقه ای هیدروکسی آپاتیتروش پژوهش: در 34 بیمار پس از تخلیه چشم، به روش انو کلیشن ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت همراه با پگ تیتانیوم به طور اولیه کار گذاشته شد. بیماران در فواصل یک ماه، سه ماه و شش ماه پس از گذاشتن پروتز چشمی، از نظر عوارض و میزان حرکت پروتز پی گیری شدندیافته ها: بیماران شامل 27 مرد و  7زن بودند. سن بیماران بین 13 تا 68 سال و به طور متوسط 21.5 سال بود. مدت پی گیری به طور متوسط 7 ماه (21- 4 ماه) بود. عوارض مهم دیده شده در مدت پی گیری، شامل ترشح (26.4 درصد)، در مرکز قرار نگرفتن پگ (23.5 درصد) و نمایان شدن ایمپلنت و پگ (هر کدام، 8.8 درصد) بودند. حرکت پروتز در 97 درصد موارد در جهات بالا، پایین، داخل و خارج در حدود 2+-3+ تامین شده بود.نتیجه گیری: کار گذ اری اولیه پگ همراه با ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت در زمان تخلیه چشم، روش کم عارضه ای است که می تواند جایگزین روش معمول کار گذاری پگ شود.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت بر اسپرم طی انجماد با استفاده از پنج راس قوچ انجام شد. انزال ها (30=n) به صورت سه روز یک بار در شش نوبت جمع آوری شد. در هر نوبت، انزال ها تجمیع و به 12 قسمت مساوی تقسیم شدند. مقدار 01/0، 02/0، 05/0 یا 1/0 درصد هیدروکسی آپاتیت و 3، 5 یا 7 درصد گلیسرول به هر بخش اضافه شد. نمونه ها منجمد شده و برای دو هفته ذخیره شدند. سپس تعداد دو پایوت از هر تکرار (جمعاً 144 پایوت)، یخ گشایی شد و به مدت شش ساعت در 37 درجه سلسیوس نگهداری شدند. میزان تحرک، زنده مانی، سلامت غشای اسپرم و سلامت آکروزوم طی ساعات صفر، 3 و 6 پس از یخ گشایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر متقابل ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت، گلیسرول و زمان بر فراسنجه های اندازه گیری شده معنی دار نبود (05/0P). سلامت غشا در سطح 02/0 ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت (7/52%) بیشتر از سایر سطوح بود (05/0>P). بنابراین افزودن 02/0 درصد ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت به رقیق کننده منی قوچ سبب بهبود کیفیت اسپرم در روند انجماد می شود.

هدف: سیلیسیم یک عنصر موثر در فرآیند بلوری شدن استخوان است، بنابراین هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم می تواند یک بیوسرامیک مناسب به عنوان ماده جایگزین استخوان باشد.مواد و روش ها: هیدروکسی آپاتیت استوکیومتری (HA) و هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم (Si-HA) محتوی مقادیر متفاوتی از سیلیسیم جانشین شده با موفقیت به روش هیدروترمال با استفاده از مواد اولیه Ca(NO3)2،(NH4)3 PO4  یا )2HPO4 (NH4 تترا اتوکسی سیلان  [Si (OCH2CH3) 4]سنتز شد.نتایج: بخش های بلوری، ترکیب شیمیایی، ریزساختار و ریخت شناسی نمونه های سنتزشده، با استفاده از روش های پراش پرتو ایکس (XRD)، انتقال فوریه فروسرخ (FTIR)، پلاسمای جفت شده القایی (ICP-AES) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج، جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت را تایید کرد و نشان داد که برای حفظ تعادل بار در اثر جانشینی گروه سیلیکات (SiO44-) به جای گروه فسفات (PO43-)، بخشی از گروه هیدروکسیل(OH-)  موجود در ساختار حذف شده و ثوابت شبکه آن نیز در مقایسه با آپاتیت استوکیومتری تغییر می کند.نتیجه گیری: جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت، رشد ذرات هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم را محدود و باعث کاهش بلورینگی آن نیز می شود، بنابراین انحلال پذیری هیدروکسی آپاتیت با جانشین یسیلیسیم افزایش یافته و در نتیجه هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست فعالی بهتری نسبت به هیدروکسی آپاتیت استوک یومتری دارد. بر اساس بررسی های زیستی، انکوباسیون نمونه ها در مایع شبیه سازی شده بدن و آزمون MTT (آزمون دی متیل تیازول)، هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست فعالی بهتری در مقایسه با هیدروکسی آپاتیت خالص دارد.

در این پژوهش، فنی جدید برگرفته شده از روش های حذف اسفنج پلیمری و قالب گیری ژل، به منظور ساخت داربست های ماکروتخلخلی هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا معرفی خواهد شد. با استفاده از این فن، امکان کنترل بیشتری به روی آرایش تخلخلی داربست ها به وجود می آید و ساخت داربست های با ویژگی های مکانیکی بهبود یافته تر امکان پذیر می شود. ترکیب های فازی، ساختار تخلخلی، ویژگی های مکانیکی و ویژگی های زیست فعالی این داربست ها به ترتیب با استفاده از پراش پرتو X، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آزمون های مکانیکی و آزمون های زیست فعالی بررسی شدند.بررسی پراش پرتو X نمونه ها، فازهای هیدروکسی آپاتیت، تری کلسیم فسفات (a و b)، روتایل (تیتانیا) و کلسیم تیتانات را به عنوان، فازهای اصلی داربست های متخلخل هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا مشخص کرد. تصویرهای میکروسکوپ الکترونی روبشی به دست آمده از داربست های متخلخل هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا، تخلخل های باز، یکنواخت، به هم پیوسته و راه به در با اندازه تخلخلی 200 تا 400 میکرومتر را نشان می دهد. بررسی ویژگی مکانیکی داربست های هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا، کاهش استحکام فشاری داربست ها را در پی افزایش درصد تیتانیا در سامانه تایید می کند. نتیجه های آزمون های زیست فعالی، ویژگی زیستی مطلوب داربست های هیدروکسی-آپاتیت/تیتانیا را به اثر تیتانیا در تهییج فرایند جوانه زنی هیدروکسی آپاتیت به روی سطح نمونه ها پس از غوطه وری آن ها در محلول شبیه سازی شده بدن نسبت می دهد.

در این تحقیق، نانوپودرهای سرامیکی هیدروکسی آپاتیت با استفاده از فرآیند هیدروترمال بوسیله ترکیبات حاوی کلسیم و فسفر سنتز شدند. بررسی فازی، ساختاری، اندازه ذرات و مورفولوژی پودر HA حاصل توسط الگوی پراش ایکس (XRD)، دستگاه زتاسایز (Zetasizer) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایجXRD  تشکیل فاز هیدروکسی آپاتیت را تایید می نماید. وجود دو پیک توزیع اندازه ذرات در تصویر Zetasizer نشان می دهد که مقداری از پودر آگلومره شده است که این مساله در تصاویر SEM نیز به خوبی قابل مشاهده است. نتایج نشان داده که حداقل دمای لازم برای تشکیل فاز هیدروکسی آپاتیت برابر با 150 oC است که در این صورت متوسط اندازه ذرات HA برابر با 80±10 nm و اندازه بلورک ها برابر با 18 nm می باشد.

بدن انسان به طور خود به خود قادر به ترمیم نقایص استخوانی کوچک است، درحالی که معایب استخوانی بزرگ بدون مداخلات پزشکی قادر به ترمیم نمی باشد. تلاش های صورت گرفته در جهت رفع این نقایص، منجر به پایه گذاری علم مهندسی بافت استخوان شده است. در این تحقیق، داربست های پلی کاپرولاکتون/ کراتین و پلی کاپرولاکتون/ کراتین/ هیدروکسی آپاتیت با روش الکتروریسی ساخته شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس جهت بررسی تمایز سلول های بنیادی، سلول های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر روی سطح داربست ها کشت داده شد و روند تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های استخوانی طی 7 و 14 روز توسط آزمون های آلکالین فسفاتاز و آلیزارین رد مورد بررسی قرار گرفت. افزایش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، حضور مواد معدنی تشکیل شده و گسترده شدن رنگ قرمز-نارنجی بر روی سطح داربست های حاوی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت که نشان از حضور Ca+2 بود، تمایز سلول های مزانشیمی به سلول های استخوانی را ثابت کرد. بنابراین نتایج حاصل از این تحقیق، داربست پلی-کاپرولاکتون/ کراتین/ هیدروکسی آپاتیت را بستری مناسب جهت رشد و تمایز سلول های بنیادی در مهندسی بافت استخوان معرفی می کند.

در این مقاله نانوهیدروکسی آپاتیت سنتز شد و در ادامه جهت کنترل رهایش داروی سولفاسالازین نانوهیدروکسی آپاتیت توسط 3-آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان عامل دار شد. نتایج نشان داد که هیدروکسی آپاتیت عامل دار شده سرعت رهایش کندتری نسبت به هیدروکسی آپاتیت عامل دار نشده دارد. از طرف دیگر مقادیر داروی زیادتری می توان در هیدروکسی آپاتیت عامل دار شده لود گرد. نانوهیدروکسی آپاتیت سنتز شده با پراش اشعه X، میکروسکوپ الکترونی روبشی، اسپکتروسکوپی مادون قرمز و اسپکتروسکوپی UV-Vis بررسی شد.